ข้อสอบแบบจัดชุด (สุ่มโดยระบบ) (ข้อ 1)

  • 00
  • :
  • 00
  • :
  • 00
  • 00
  • :
  • 00
  • :
  • 00
 CALC 
11 22ออกจากการทำโจทย์

จุดหนึ่งนั้นของละครเวที
บทนำ

ในการตอบคำถามเรื่อง "จุดหนึ่งนั้นของละครเวที" นักเรียนต้องอ่านบทความที่อยู่ทางด้านขวา
  • อ่านหน้า 1
  • ให้คลิกเลข 2 เพื่ออ่านหน้า 2
  • ให้คลิกเลข 3 เพื่ออ่านหน้า 3
  • ให้คลิกเลข 4 เพื่ออ่านหน้า 4
  • ให้คลิกเลข 5 เพื่ออ่านหน้า 5
  • แล้วคลิกที่ลูกศรถัดไป เพื่อดูคำถามแรก

จุดหนึ่งนั้นของละครเวที

เรื่องราวเกิดขึ้นในปราสาทที่อยู่ติดกับชายหาดในอิตาลี

องค์ที่ 1
ห้องรับแขกที่ประดับอย่างสวยงามในปราสาทที่ ตั้งอยู่ริมชายหาดอันงดงาม มีประตูอยู่ด้านขวา และด้านซ้าย ห้องนั่งเล่นจัดให้อยู่กลางเวที มีโซฟา โต๊ะ และเก้าอี้เท้าแขนสองตัว หน้าต่างบานใหญ่อยู่ด้านหลัง เป็นคืนที่มีดาวพร่างพราย บนเวทีมืดสนิท เมื่อม่านเปิดขึ้นเราได้ยินเสียงผู้ชายคุยกันเสียงดังอยู่หลังประตูทางด้านซ้าย ประตูเปิดออกสุภาพบุรุษในชุดทักซิโด้ 3 คนเดินเข้ามา หนึ่งในนั้นเปิดไฟในทันที พวกเขาเดินไปตรงกลางอย่างเงียบๆ และยืนอยู่รอบโต๊ะแล้วนั่งลงพร้อมกัน กัลนั่งเก้าอี้เท้าแขนทางด้านซ้าย ทูไรนั่งเก้าอี้ทางด้านขวา อดัมนั่งโซฟาตรงกลาง ในความเงียบอันยาวนานจนเกือบจะเป็นความอึดอัด ทุกคนนั่งยืดตัวตามสบายอยู่ในความเงียบ จากนั้น

กัล
ทำไมคุณถึงคิดนานขนาดนั้น

ทูไร
ผมกำลังคิดว่ามันยากขนาดไหนในการเริ่มต้นการแสดง ที่จะต้องแนะนำตัวละครหลักทั้งหมดตั้งแต่เริ่มแสดง

อดัม
ผมก็คิดว่ามันยาก

ทูไร
มันยากอย่างร้ายกาจ เมื่อการแสดงเริ่ม ผู้ชมอยู่ในความเงียบ นักแสดงขึ้นบนเวทีและความอึดอัดก็เริ่มขึ้น มันนานเหมือนชั่วนิรันดร์ บางครั้งนานถึง 15 นาทีกว่าผู้ชมจะรู้เรื่องว่าใครเป็นใครและทำอะไรกัน

กัล
สมองคุณแปลกนะนี่ จะลืมเรื่องงานสักนาทีไม่ได้เลยหรือ

ทูไร
ทำแบบนั้นไม่ได้

กัล
ยังไม่เคยเกินครึ่งชั่วโมงสักครั้งเลยที่คุณจะไม่พูดถึงโรงละคร นักแสดง และละครในโลกนี้ยังมีอย่างอื่นอยู่อีกนะ

ทูไร
ไม่มีอย่างอื่นหรอก ผมเป็นคนเขียนบทละคร ผมถูกสาปมา

กัล
คุณไม่ควรตกเป็นทาสของงาน

ทูไร
ถ้าคุณไม่เป็นนายมัน คุณก็เป็นทาสของมัน ไม่มีจุดกลางหรอก เชื่อผมเถอะ มันไม่ตลกที่จะเริ่มละครให้ดี มันเป็นหนึ่งในปัญหาที่ยากที่สุดของผู้กำกับเวที ทันทีที่ละครเริ่ม คุณแนะนำตัวละครของคุณเลยได้ไหม ดูฉากนี้สิมีเราสามคน สุภาพบุรุษสามคนในชุดทักซิโด้ บอกได้ไหมว่าพวกเขาไม่ได้เข้ามาในห้องของปราสาทที่สง่างาม แต่มันเป็นเวที เขาจะพูดคุยกันถึงเรื่องที่ไร้สาระมากมายจนกว่าจะรู้ว่าเราเป็นใคร มันจะไม่ง่ายกว่าหรือถ้าจะเริ่มต้นโดยยืนขึ้นแนะนำตัวเอง ยืนขึ้น สวัสดี พวกเราทั้งสามคนเป็นแขกในปราสาทนี้ พวกเราออกมาจากห้องอาหารได้ไม่นาน เรากินอาหารเย็นอันแสนวิเศษและดื่มแชมเปญไป 2 ขวด ผมชื่อ ซานเดอร์ ทูไร ผมเป็นนักเขียนบทละคร ผมเขียนบทละครมาแล้ว 30 ปีมันเป็นอาชีพของผม จบ ทีนี้ก็ถึงตาคุณละ

กัล
ยืนขึ้น ผมชื่อกัล ผมก็เป็นนักเขียนบทละครเหมือนกัน ผมเขียนบทละครด้วยกันทุกเรื่องกับสุภาพบุรุษผู้นี้ เราเป็นคู่หูนักเขียนบทละครที่มีชื่อเสียง จะเห็นว่าป้ายการแสดงของละครตลกขบขันและละครเพลงทุกป้าย จะบอกว่า เขียนบทโดย กัล และ ทูไร โดยธรรมชาติแล้วนี่ก็คืออาชีพของผมเช่นกัน

กัล และ ทูไร
พร้อมกัน และชายหนุ่มคนนี้…

อดัม
ยืนขึ้น ชายหนุ่มคนนี้คือ ผมขออนุญาตแนะนำตัวผม อัลเบิร์ต อดัม อายุ 25 ปี เป็นนักแต่งเพลง ผมแต่งเพลงให้สุภาพบุรุษใจดีสองท่านนี้ในการแสดงละครเพลงเรื่องล่าสุดของพวกเขา และนี่คืองานชิ้นแรกของผมสำหรับการแสดงบนเวที ทูตสวรรค์ผู้สูงวัยสองท่านนี้เป็นผู้ค้นพบตัวผมและที่มานี้ก็ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา ผมอยากจะมีชื่อเสียง พวกเขาทำให้ผมได้รับเชิญมาที่ปราสาทแห่งนี้ พวกเขาตัดเสื้อโค้ทและชุดทักซิโด้ให้ ถ้าจะมองในอีกมุมหนึ่ง ตอนนี้ผมจนและไม่มีใครรู้จัก ยิ่งไปกว่านี้ผมยังเป็นเด็กกำพร้า และคุณย่าเป็นคนเลี้ยงผมมา คุณย่าได้เสียไปแล้ว ผมเหลือตัวคนเดียวในโลกนี้ ผมไม่มีชื่อเสียง ผมไม่มีเงิน

ทูไร
แต่คุณยังหนุ่ม

กัล
และมีพรสวรรค์

อดัม
และผมหลงรักนักร้อง

ทูไร
คุณไม่ควรพูดตรงนั้น ยังไงผู้ชมทุกท่านในที่นี้จะรู้ได้เอง
พวกเขาทุกคนนั่งลง
ทูไร
นี่ไม่ใช่วิธีที่ง่ายที่สุดในการเริ่มต้นละครหรอกหรือ

กัล
ถ้าเราทำแบบนี้ได้ เราจะเขียนบทได้ง่าย

ทูไร
เชื่อผม มันไม่ได้ยากขนาดนั้น เพียงแค่คิดว่าทั้งหมดนี้คือ...

กัล
เอาละ เอาละ เอาละ ขอแค่อย่าเริ่มพูดเรื่องละครอีก ฉันเบื่อมันเต็มทีแล้ว
เราจะคุยกัน วันพรุ่งนี้ถ้าคุณต้องการ

"จุดหนึ่งนั้นของละครเวที" เป็นการเริ่มเรื่องของบทละครที่เขียนโดยนักเขียนบทละครชาวฮังการีชื่อ เฟอเรนส์ มอลนาร์
จุดหนึ่งนั้นของละครเวที
คำถามที่ 1 / 4

จากเรื่อง "จุดหนึ่งนั้นของละครเวที" ทางด้านขวา ให้พิมพ์คำตอบของนักเรียนเพื่อตอบคำถาม

ในเวลาไม่นานก่อนจะเปิดม่าน ตัวละครในเรื่องได้ทำอะไรกัน

 
จุดหนึ่งนั้นของละครเวที

เรื่องราวเกิดขึ้นในปราสาทที่อยู่ติดกับชายหาดในอิตาลี

องค์ที่ 1
ห้องรับแขกที่ประดับอย่างสวยงามในปราสาทที่ ตั้งอยู่ริมชายหาดอันงดงาม มีประตูอยู่ด้านขวา และด้านซ้าย ห้องนั่งเล่นจัดให้อยู่กลางเวที มีโซฟา โต๊ะ และเก้าอี้เท้าแขนสองตัว หน้าต่างบานใหญ่อยู่ด้านหลัง เป็นคืนที่มีดาวพร่างพราย บนเวทีมืดสนิท เมื่อม่านเปิดขึ้นเราได้ยินเสียงผู้ชายคุยกันเสียงดังอยู่หลังประตูทางด้านซ้าย ประตูเปิดออกสุภาพบุรุษในชุดทักซิโด้ 3 คนเดินเข้ามา หนึ่งในนั้นเปิดไฟในทันที พวกเขาเดินไปตรงกลางอย่างเงียบๆ และยืนอยู่รอบโต๊ะแล้วนั่งลงพร้อมกัน กัลนั่งเก้าอี้เท้าแขนทางด้านซ้าย ทูไรนั่งเก้าอี้ทางด้านขวา อดัมนั่งโซฟาตรงกลาง ในความเงียบอันยาวนานจนเกือบจะเป็นความอึดอัด ทุกคนนั่งยืดตัวตามสบายอยู่ในความเงียบ จากนั้น

กัล
ทำไมคุณถึงคิดนานขนาดนั้น

ทูไร
ผมกำลังคิดว่ามันยากขนาดไหนในการเริ่มต้นการแสดง ที่จะต้องแนะนำตัวละครหลักทั้งหมดตั้งแต่เริ่มแสดง

อดัม
ผมก็คิดว่ามันยาก

ทูไร
มันยากอย่างร้ายกาจ เมื่อการแสดงเริ่ม ผู้ชมอยู่ในความเงียบ นักแสดงขึ้นบนเวทีและความอึดอัดก็เริ่มขึ้น มันนานเหมือนชั่วนิรันดร์ บางครั้งนานถึง 15 นาทีกว่าผู้ชมจะรู้เรื่องว่าใครเป็นใครและทำอะไรกัน

กัล
สมองคุณแปลกนะนี่ จะลืมเรื่องงานสักนาทีไม่ได้เลยหรือ

ทูไร
ทำแบบนั้นไม่ได้

กัล
ยังไม่เคยเกินครึ่งชั่วโมงสักครั้งเลยที่คุณจะไม่พูดถึงโรงละคร นักแสดง และละครในโลกนี้ยังมีอย่างอื่นอยู่อีกนะ

ทูไร
ไม่มีอย่างอื่นหรอก ผมเป็นคนเขียนบทละคร ผมถูกสาปมา

กัล
คุณไม่ควรตกเป็นทาสของงาน

ทูไร
ถ้าคุณไม่เป็นนายมัน คุณก็เป็นทาสของมัน ไม่มีจุดกลางหรอก เชื่อผมเถอะ มันไม่ตลกที่จะเริ่มละครให้ดี มันเป็นหนึ่งในปัญหาที่ยากที่สุดของผู้กำกับเวที ทันทีที่ละครเริ่ม คุณแนะนำตัวละครของคุณเลยได้ไหม ดูฉากนี้สิมีเราสามคน สุภาพบุรุษสามคนในชุดทักซิโด้ บอกได้ไหมว่าพวกเขาไม่ได้เข้ามาในห้องของปราสาทที่สง่างาม แต่มันเป็นเวที เขาจะพูดคุยกันถึงเรื่องที่ไร้สาระมากมายจนกว่าจะรู้ว่าเราเป็นใคร มันจะไม่ง่ายกว่าหรือถ้าจะเริ่มต้นโดยยืนขึ้นแนะนำตัวเอง ยืนขึ้น สวัสดี พวกเราทั้งสามคนเป็นแขกในปราสาทนี้ พวกเราออกมาจากห้องอาหารได้ไม่นาน เรากินอาหารเย็นอันแสนวิเศษและดื่มแชมเปญไป 2 ขวด ผมชื่อ ซานเดอร์ ทูไร ผมเป็นนักเขียนบทละคร ผมเขียนบทละครมาแล้ว 30 ปีมันเป็นอาชีพของผม จบ ทีนี้ก็ถึงตาคุณละ

กัล
ยืนขึ้น ผมชื่อกัล ผมก็เป็นนักเขียนบทละครเหมือนกัน ผมเขียนบทละครด้วยกันทุกเรื่องกับสุภาพบุรุษผู้นี้ เราเป็นคู่หูนักเขียนบทละครที่มีชื่อเสียง จะเห็นว่าป้ายการแสดงของละครตลกขบขันและละครเพลงทุกป้าย จะบอกว่า เขียนบทโดย กัล และ ทูไร โดยธรรมชาติแล้วนี่ก็คืออาชีพของผมเช่นกัน

กัล และ ทูไร
พร้อมกัน และชายหนุ่มคนนี้…

อดัม
ยืนขึ้น ชายหนุ่มคนนี้คือ ผมขออนุญาตแนะนำตัวผม อัลเบิร์ต อดัม อายุ 25 ปี เป็นนักแต่งเพลง ผมแต่งเพลงให้สุภาพบุรุษใจดีสองท่านนี้ในการแสดงละครเพลงเรื่องล่าสุดของพวกเขา และนี่คืองานชิ้นแรกของผมสำหรับการแสดงบนเวที ทูตสวรรค์ผู้สูงวัยสองท่านนี้เป็นผู้ค้นพบตัวผมและที่มานี้ก็ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา ผมอยากจะมีชื่อเสียง พวกเขาทำให้ผมได้รับเชิญมาที่ปราสาทแห่งนี้ พวกเขาตัดเสื้อโค้ทและชุดทักซิโด้ให้ ถ้าจะมองในอีกมุมหนึ่ง ตอนนี้ผมจนและไม่มีใครรู้จัก ยิ่งไปกว่านี้ผมยังเป็นเด็กกำพร้า และคุณย่าเป็นคนเลี้ยงผมมา คุณย่าได้เสียไปแล้ว ผมเหลือตัวคนเดียวในโลกนี้ ผมไม่มีชื่อเสียง ผมไม่มีเงิน

ทูไร
แต่คุณยังหนุ่ม

กัล
และมีพรสวรรค์

อดัม
และผมหลงรักนักร้อง

ทูไร
คุณไม่ควรพูดตรงนั้น ยังไงผู้ชมทุกท่านในที่นี้จะรู้ได้เอง
พวกเขาทุกคนนั่งลง
ทูไร
นี่ไม่ใช่วิธีที่ง่ายที่สุดในการเริ่มต้นละครหรอกหรือ

กัล
ถ้าเราทำแบบนี้ได้ เราจะเขียนบทได้ง่าย

ทูไร
เชื่อผม มันไม่ได้ยากขนาดนั้น เพียงแค่คิดว่าทั้งหมดนี้คือ...

กัล
เอาละ เอาละ เอาละ ขอแค่อย่าเริ่มพูดเรื่องละครอีก ฉันเบื่อมันเต็มทีแล้ว
เราจะคุยกัน วันพรุ่งนี้ถ้าคุณต้องการ

"จุดหนึ่งนั้นของละครเวที" เป็นการเริ่มเรื่องของบทละครที่เขียนโดยนักเขียนบทละครชาวฮังการีชื่อ เฟอเรนส์ มอลนาร์